Reviu filem Dead or Alive (DoA)

 Dead or Alive (DOA) merupakan filem arahan Cory Yuen, dan merupakan filem adaptasi dari permainan video dengan tajuk yang sama oleh Tecmo. Filem ini dibintangi oleh  Jaime Pressley, Devon Aoki, Holly Valance, Sarah Carter dan Natassia Malthe. Sekali imbas filem ni macam filem McG dengan aksi-aksi lasak dan eksploitasi tubuh wanita dalam filem.

 

Sebut tentang eksploitasi, aku rasa DOA merupakan filem eksploitasi wanita terbaik setakat nie. Dengan pelakon wanita yang pakai seksi-seksi ditambah pula dengan aksi-aksi yang menghairahkan (Holly Valance memang smokin’ HOT!), sure mata audiens terjojol di samping hidung berdarah-darah. Memang banyak giler scene yang fokus kat boobies dan dat ass dengan sound effect mengerang manja.

DOA memang filem untuk orang yang nak memenuhi fantasi wanita. Scene apa korang nak? Perempuan lawan perempuan? Ada. Perempuan tido dengan perempuan? Ada. Perempuan tengah pakai bra? Ada. Perempuan berkemban lepas tu lawan guna tuala? Yup. Confirm ada.

 

Bercakap tentang jalan cerita, DOA mengisahkan tentang sebuah pertandingan seni mempertahankan diri yang dianjurkan oleh sebuah sindiket rahsia. Tanpa pengetahuan para peserta, sindiket ini mempunyai motif jahat di sebalik penganjuran pertandingan DOA.

Ok, jalan ceritanya hampir sama macam plot video game The King of Fighters. Pertandingan dan sindiket rahsia semua tu. Tak logik? Of course la tak logik. In fact, aku rasa takde satu scene pun yang logik dalam filem ni. Imagine scene dalam cerita Charlie’s Angels. Macam tu la scene dalam DOA ni.

Memandangkan filem ni cuba tampilkan video game DOA dengan cara yang lebih realistik, so aku tak harapkan ada life bar dan announcer macam dalam video game. Kejap. Eh, memang ada pun!

Talk about realistik, aku tak pasti samada filem ni nak buat realistik seperti video game, atau realistik seperti real life. Kalau filem ni nak buat realistik seperti dalam game, kenapa watak-watak tu berlawan menggunakan stail seni mempertahankan diri sebenar? Naper watak-watak tu tak boleh tendang lawan dia sampai terpelanting 50 kaki ke udara (macam Scott Pilgirm)? Naper takder finishing moves?

Ok, fine. Kalau korang nak real seperti dunia sebenar (dengan real martial art dan semua tu), lupakan je. Takde yang real dalam DOA. Sangat tidak real sampaikan orang yang kena potong dengan pedang samurai pun tak keluar darah. Seriously.

Dengan plot tak masuk akal, fighting scene yang tak macam video game (langsung), susunan scene berterabur, filem ni memang flop dan fail. Mujur lah ada muzik latar yang catchy dan rancak, terima kasih kepada Junkie XL. Muzik latar DOA membantu aku mengharungi kehampaan dan kehampehan DOA nie.

Kenapa kena tengok DOA:

• Boobs
• soundtrack rancak
• Boobs and ass
• Holly Valance yang hot
• more boobs
• fighting scene ala wire-fu macam Charlie’s Angels

Kenapa tak perlu tengok DOA:

• dialog cheesy
• scene bersepah. tak tahu mana flashback dan kerap bertukar scene
• tak logik dan tak real
• villain yang tak jelas kejahatannya
• eksploitasi wanita melampau sampai leh muntah
• dan lain-lain lagi

Kalau korang layan Charlie’s Angels, sure korang layan filem DOA. Kalau korang suka tengok perempuan punya ass-et, filem ni pasti tak menghampakan korang. Nasihat aku: cover line masa tengok DOA kalau tak nak kantoi dengan parents kata korang tengok p0rn.

Rating: 3/10 (tengok sekali dah cukup. Lepas tu fap. I said FAP!)